پاسخ این است که آری،قرآن شریف در آیه مورد بحث،چنین مطلبی را بیان فرموده است و ما هیچ گاه اصل آن را در قران انکار نمی کنیم،ولی نکته مهم این است که بدانیم اسلام و قرآن که آن همه به زن خدمت کرده است و در زمانی که او را به یک کالای کم ارزش تنزل داده بودند،وی را به جایگاه بلندی رسانید،چرا چنین دستوری داده؟

به نظر این مسئله یک توصیه و سفارش اخلاقی صرف نیست،بلکه یک دستور و تکلیف است،ولی قبل از آنکه به اصل پاسخ بپردازیم،مناسب است نظر اسلام راجع به نوع و جنس زن روشن گردد،تا آن حکم قرآنی با توجه به این نظر،مورد تامل قرار گیرد....

در این باره روایات فراوانی وجود دارد که به چند نمونه اکتفا میکنم:

۱-حضرت پیامبر اکرم (ص):من در شگفتم از کسی که زن خود را می زند،در حالی که خودش برای کتک خوردن سزاوارتر است!زنانتان را نزنید که قصاص دارد(بحارالانوار ج ۱۰۰)

۲-امام علی (ع):در هر حال با زنت مدارا کن و با او به نیکی رفتار نما،تا زندگی لبریز از صفا و صمیمیت باشد.(وسائل الشیعه)

۳-امام صادق(ع):وقتی با زنی ازدواج می کنید،احترامش کنید.او مایه آرامش شماست.زنان را آزار ندهید و حقوق آنان را ضایع نکنید.(بحارالانوار ج ۱۰۰)

پس این همه اسلام برای زن ارزش و احترام قائل شده،ولی با این همه اهتمام و ارزشی که اسلام برای زن قائل شده نمی تواند در مقابل به خطر افتادن سلامت روحی و اخلاقی فرد و جامعه،نرمش نشان دهد،زیرا باید توجه داشت که حکم ضرب فقط و فقط مربوط به مورد (نشوز زن) است،نه در مورد کارهای خانه،بچه داری و انواع اختلاف های خانوادگی و یا هر گونه نافرمانی از شوهر...

حال نشوز زن،آن است که او را به صورت مکرر و طولانی مدت و بدون هیچ گونه عذر و مشکل،از مسائل زناشویی سرباز زند،نه یک بار و دوبار و نه کی روز و دو روز و نه در برخی مواقع که فاقد میل شخصی است،بلکه در صورتی که این ممانعت و سرپیچی به صورت روش و اخلاق و رویه زندگی زن در آید.

به نظر شما،تبعات و آثار این عملکرد چه خواهد بود؟آیا چیزی جز به فساد کشیده شدن مرد را به دنبال خواهد داشت؟با این رویه،هم زن به گناه و فساد می افتد و هم مرد و کانون خانواده متزلزل میشود،و مسئله به ای جا ختم نمیشود،بلکه فساد و هرزه گری به جامع کشیده خواهد شد.....

منتظر ادامه مطلب باشید...